Szymanowski Zygmunt (1910-1950) – urodził się 15 sierpnia 1910 r. w Motulach. Tu ukończył szkołę powszechną. Szkołę średnią ukończył w Suwałkach, zaś maturę zdał we Lwowie (1931). W latach 1931-1932 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Krakowie. W 1935 r. awansowany został na stopień podporucznika rezerwy, zaś w styczniu 1939 r. na stopień porucznika. W 1939 r. uzyskał również tytuł magistra na Politechnice Lwowskiej. W czasie kampanii wrześniowej dowodził kompanią ckm w 19. pp. 5 DP, walcząc m. in pod Włocławkiem, Kutnem, Sochaczewem, Łodzią, Płockiem oraz w obronie Modlina. Dwukrotnie ranny. Po kapitulacji modlińskiej twierdzy osadzony został w działdowskim punkcie zbiorczym dla jeńców wojennych, skąd zbiegł. Aresztowany przez Niemców w Suwałkach, ponownie uciekł i dostał się do Wilna, gdzie wstąpił w szeregi Związku Walki Zbrojnej, przekształconego w Armię Krajową. W 1942 r. pełnił funkcję szefa komórki wywiadowczej w Wilnie. 20 września 1944 r. został aresztowany przez NKWD i skazany na 10 lat pozbawienia wolności. 15 marca 1945 r. uciekł z sowieckiego więzienia i ukrywał się najpierw w Wilnie, a następnie w Suwałkach, nie rezygnując z działalności konspiracyjnej. Aresztowany 22 czerwca 1948 r. w Szklarskiej Porębie w ramach Akcji „X” i osadzony w więzieniu na Mokotowie. 24 stycznia 1950 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci. Wyrok wykonano 31 maja 1950 r. w więzieniu przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. 12 maja 1992 r. Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego unieważnił ten wyrok. Jego szczątki zostały odnalezione 27 maja 2013 r. w kwaterze „Ł” Cmentarza Powązkowskiego Wojskowego w Warszawie, zaś 27 września 2015 r. Zygmunt Szymanowski został uroczyście pochowany w Panteonie – Mauzoleum Wyklętych – Niezłomnych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.