Ościłowski Bolesław (1912-1998) – urodził się 8 stycznia 1912 r. w Szepietowie. W 1932 r. ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Łomży, a następnie podjął służbę w 71 pułku piechoty. 1 stycznia 1937 r.,  po odbyciu ćwiczeń, został mianowany podporucznikiem rezerwy ze starszeństwem. W latach 1934-1945 pracował jako nauczyciel w szkole powszechnej w Pińsku, zaś w latach 1935-1939 na stanowisku kierownika w szkołach w Botowie i Pohoście Zahorodzkim. W trakcie kampanii wrześniowej dowodził plutonem w 2 kompanii ckm 84 pułku piechoty i walczył w obronie Modlina. Po kapitulacji twierdzy dostał się do niewoli i skierowany został do punktu zbiorczego dla jeńców wojennych w Działdowie. Tu zatrzymany przez Niemców pod zarzutem znęcania się nad jeńcami niemieckimi pod Lesznem i osadzony najpierw w Królewcu, a następnie w Bydgoszczy, Berlinie, Hamburgu i Płocku, gdzie w czerwcu 1941 r. został uniewinniony z ww. zarzutu. Po procesie skierowany został do oflagu. Przebywał kolejno w Oflagu X C Lubeka i Oflagu VI B Dössel. W tym ostatnim został ranny podczas nalotu alianckiego. W listopadzie 1945 r. został uwolniony i powrócił do kraju. W latach 1946-1948 pracował jako kierownik w szkołach, w Starej Rusi i Sokołach. W 1949 r. ukończył w Warszawie Wyższy Kurs Nauczycielski Oświaty i Kultury Dorosłych i podjął pracę w Białymstoku, najpierw jako nauczyciel, a następnie wizytator szkół, kierownik Oddziału Szkolnictwa Podstawowego przy WRN, przewodniczący Zarządu Okręgowego Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego, kierownik Wydziału Oświaty Powiatowej Rady Narodowej, kierownik Szkoły Podstawowej nr 19 i kierownik Szkoły Podstawowej nr 23. Odznaczony m. in. Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 6 maja 1998 r. w Białymstoku.