Drzewieniecki Włodzimierz Marian, ew. Walter (1914-2010) – urodził się 14 grudnia 1914 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Ukończył gimnazjum i Korpus Kadetów w Częstochowie uzyskując świadectwo dojrzałości w 1935 r., a następnie podjął studia w Szkole Podchorążych Piechoty, a po jej ukończeniu został promowany 1 października 1937 r. do stopnia podporucznika piechoty z przydziałem do 84 pp. na stanowisko dowódcy plutonu. W marcu 1939 r. objął dowództwo 11. kompanii strzeleckiej. W czasie kampanii wrześniowej walczył m. in. w obronie Modlina. Po kapitulacji twierdzy dostał się do niewoli niemieckiej i skierowany został do punktu zbiorczego dla jeńców wojennych w Działdowie. Po opuszczeniu Działdowa działał w konspiracji w Związku Walki Zbrojnej. Chcąc oficjalnie walczyć, przedostał się przez Słowację i Węgry do Palestyny i tam wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich. 1 stycznia 1943 r. awansował do stopnia porucznika piechoty i ukończył British Army Staff College w Hajfie. 1 marca 1944 r. został awansowany do stopnia kapitana piechoty i przydział do sztabu 2 Korpusu Polskiego. W trakcie pobytu w Wielkiej Brytanii służył w oddziale operacyjnym sztabu 2 Korpusu, w oddziale Administracji Rezerw Sztabu Głównego, a od kwietnia 1947 r. w Oddziale ds. Szeregowych Inspektoratu Generalnego Polskiego Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji, już w stopniu majora dyplomowanego piechoty, w grudniu 1947 r. wyemigrował do Kanady, a stamtąd, w 1950 r. do USA. Tam pracował m. in. w chicagowskim International Industries, w tygodniku „Gwiazda Poranna” w Stewens Point oraz studiował na University of Wisconsin, uzyskując w 1957 r. bakalaureat. Potem podjął naukę na uniwersytecie w Chicago i tam obronił w 1963 r. doktorat. W tym samym roku przeniósł się do State University College w Buffalo, gdzie w 1966 r. otrzymał tytuł profesorski i sprawował m.in. funkcję dziekana Wydziału Historycznego w latach 1969–1971 i dyrektora Instytutu Europy Wschodniej w latach 1967–1972. W Bufallo w 1980 roku utworzył Instytut Studiów Etnicznych i w latach 1980–1981 był jego pierwszym dyrektorem. Opublikował m. in. The German-Polish frontier, Chicago: Polish Western Association of America (1959), The Polish Armed Forces in World War II.: exhibition, Buffalo: The Buffalo and Erie County Historical Society (1966), James M. Rozan: a pioneer Polish-American politician in Buffalo (1971), Zapomniany oddział wołyńskiej Brygady Kawalerii-IV Batalion 84 Pułku Strzelców Poleskich (1973), Mobilizacja marcowa 1939, widziana oczyma dowódcy Kompanii 84-go pułku Strzelców Poleskich (1975), Wrześniowe wspomnienia podporucznika (1978), Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich i 3 Dywizja Strzelców Karpackich w literaturze i prasie: bibliografia, (1983), Przez Bałkany do Brygady Karpackiej (1990) i Angielski szlif: wspomnienie oficera sztabu 2. Korpusu (2001). Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Zmarł 13 lutego 2010 r. w Buffalo.