Bojanowska Jadwiga Elżbieta (1905-2002) – urodziła się 15 października 1905 r. w Jaśle. W 1928 r. ukończyła Państwowy Kurs Nauczycielski i prywatną szkołę śpiewu w Krakowie, a następnie podjęła pracę jako nauczycielka w Nowym Mieście. W 1932 r. zamieszkała w Płońsku i podjęła pracę w Publicznej Szkole Powszechnej im. Bolesława Chrobrego. W czasie okupacji niemieckiej prowadziła tajne nauczanie i była członkinią Polskiej Organizacji Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej. W 1940 r. została aresztowana przez Gestapo i wraz z dzieckiem osadzona w płońskim więzieniu, z którego została wkrótce zwolniona. 9 marca 1943 r. została ponownie aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniach: w Nowym Dworze, Pułtusku, Warszawie, Krakowie. Stąd trafiła do KL Soldau, a następnie do KL Auschwitz i KL Ravensbrück. Tu odzyskała wolność 3 maja 1945 r. Po powrocie do domu zamieszkała wraz z rodziną w Płocku i podjęła pracę jako nauczycielka. W 1953 r. uzyskała dyplom ukończenia Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Odznaczona m. in. Krzyżem Oświęcimskim, Medal Zwycięstwa i Wolności,  Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego, Odznaką Grunwaldzką, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Złotą Odznaką ZNP. Zmarła 5 grudnia 2002 r. w Warszawie.