14 września 1921 r. – urodził się w Iłowie Stanisław Sieradzki, ps. Świst. Od 1932 r. działał w harcerstwie i jako ochotnik 32. Pułku Piechoty brał udział w kampanii wrześniowej. W czasie okupacji wysłany na przymusowe roboty do Olsztyna. Po ucieczce z robót w 1942 r. przebywał w Warszawie i wstąpił do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty Agricola. Walczył w powstaniu warszawskim jako żołnierz 3. drużyny III plutonu „Felek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. W listopadzie 1944 r. został aresztowany przez NKWD i osadzony w obozie sowieckim w Majdanku. 18 stycznia 1945 r. przyjechał do Warszawy i podjął pracę w Chorągwi Mazowieckiej ZHP. W latach 1945-1949 był instruktorem Hufca Mińsk Mazowiecki i rozpoczął studia w Szkole Głównej Handlowej. W 1949 r. został aresztowany i w 1950 r. wyrokiem Sądu Wojskowego w Warszawie skazany na 10 lat pozbawienia wolności. Trzy lata później sąd w Rzeszowie skazał go na karę śmierci, którą zamieniono później na karę 15 lat więzienia. Na wolność wyszedł w listopadzie 1956 r. Od 1966 r. pełnił funkcję sekretarza Środowiska Batalionu „Zośka”. W latach 1969-1998 pełnił funkcję instruktora Hufca Sulejówek im. Batalionu „Zośka”. Był współzałożycielem i członkiem Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”. Od 2001 r. do śmierci współpracował z Muzeum Harcerstwa w Warszawie. Odznaczony był  Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari, dwukrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Złotym Krzyżem za Zasługi ZHP z rozetą z mieczami, Orderem Uśmiechu oraz działdowską „Katarzynką” (2005). Zmarł 16 lutego 2009 r. i został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie. 30 czerwca 2020 r. Rada Miasta Działdowo podjęła uchwalę o nadaniu jego imienia jednej z ulic w mieście.