8 września 1897 r. – urodził się w Wilnie Marian Korczak, pułkownik WP. Dwukrotnie ranny w czasie wojny polsko-bolszewickiej: 20 maja 1920 r. pod Tuczą i 4 października 1920 r. pod Kajdanowem. W sierpniu 1939 r. jego 25 Pułk Ułanów Wielkopolskich, w którym pełnił funkcję zastępcy dowódcy w randze podpułkownika, a wchodzący w skład Nowogrodzkiej Brygady Kawalerii, stacjonował w Ciborzu. Wraz z pułkiem przeszedł jego cały szlak bojowy, walcząc m. in. w bitwie pod Krasnobrodem. 27 września 1939 r. został wzięty do niewoli sowieckiej pod Władypolem. Po krótkim pobycie w Samborze, Szepietówce i Putywlu trafił do obozu w Kozielsku. Zamordowany przez sowietów wiosną 1940 r. Jego szczątki spoczywają na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. 5 października 2007 r. mianowany pośmiertnie do stopnia pułkownika. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości, Médaille Interalliée oraz Odznaką Pamiątkową Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.