18 maja 1890 r. – urodził się w Siedlcach Ewald Lodwich–Ledwa. Tam ukończył gimnazjum klasyczne. W latach 1908-1918 studiował teologię ewangelicką na Uniwersytecie w Dorpacie. W latach 1919–1920 był członkiem Komitetu Mazurskiego. 3 kwietnia 1921 r. został ordynowany na duchownego. W latach 1921-1925 mieszkał w Działdowie, gdzie współorganizował Państwowe Seminarium Nauczycielskie, pełniąc w nim funkcję dyrektora (1921–1923). Współtworzył również Towarzystwo Przyjaciół Mazur oraz Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangelickie i zorganizował polską parafię ewangelicką. Po opuszczeniu Działdowie przebywał najpierw na Wołyniu, a następnie w Siedlcach. Po wojnie, jako pełnomocnik Polskiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego na ziemiach dawnych Prus Wschodnich, ponownie przyjechał do Działdowie. W latach 1945-1953 pracował jako nauczyciel języka polskiego, rosyjskiego i łaciny w Liceum Ogólnokształcącym w Działdowie. Opublikował: Młode rano (1918)-wiersze, Przyjacielu mój, bracie! (1947)-przekłady wierszy poetów rosyjskich, Mały śpiewnik chrześcijański (1947) i Bajki (1953)-przekłady z rosyjskiego bajek I. Kryłowa. Jego artykuły ukazywały się w czasopismach: „Mazur”, „Kurier Polski”, „Ziemia Siedlecka” i „Czarno na Białym”. Po przejściu na emeryturę wyjechał do Siedlec i tam zmarł 13 września 1973 r.