2 kwietnia 1952 r. – został stracony w Warszawie urodzony 14 lutego 1900 r. w Makowie k. Dobrzynia n. Wisłą Józef Walenty Marcinkowski, ps. Wybój, Łysy, Andrzej. W 1916 r. wstąpił do POW, a w 1918 r. do formującej się armii polskiej. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej (1920). W latach 1929–1939 pracował w wydziale hipotecznym Sądu Grodzkiego w Sierpcu. W czasie kampanii wrześniowej przeszedł szlak bojowy zakończony w Kowlu niewolą sowiecką, z której uciekł. Wrócił do Warszawy i pod przybranym nazwiskiem Stanisław Synakowski osiedlił się w Czubajowiźnie. Tu rozpoczął działalność konspiracyjną w Korpusie Obrońców Polski, Polskim Związku Powstańczym, a następnie w Armii Krajowej. Utworzył tzw. Grupę Ręczajską, wchodzącą w skład 1. plutonu dywersyjnego Ośrodka Radzymin-Wołomin Obwodu AK Radzymin „Rajski Ptak”. W latach 1943–1944 oddział wykonał kilka akcji przeciw żandarmerii niemieckiej, m.in. opanował urząd pracy w Wołominie, niszcząc dokumenty, uczestniczył w ataku na posterunek własowców w Klembowie, walczył w obronie Tłuszcza. 10 sierpnia 1944 r. jego oddział został rozwiązany. W połowie 1945 r. rozpoczął działalność niepodległościową, tworząc struktury Obwodu „Mewa”. Działał na terenie powiatów: Ciechanów, Mława, Płock, Płońsk i Sierpc, Działdowo, Iława, Nidzica, Ostróda i Szczytno.  Ujawnił się w początkach 1947 r., ale w obawie przed represjami od 1948 r. ponownie przeszedł do konspiracji. W 1949 r. założył organizację Samoobrona Ziemi Mazowieckiej działającą w Warszawie i okolicach. Aresztowany 7 listopada 1950 r. we Włocławku i przewieziony do Warszawy. Tam, po ciężkim śledztwie, skazany na karę śmierci.