10 marca 1901 r. – urodził się w Rzeszowie Mieczysław Kramarz. Tam ukończył szkołę ludową i rozpoczął naukę w gimnazjum. W 1917 r. wstąpił jako ochotnik do Polskiego Korpusu Posiłkowego w Bolechowie. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. Do 1930 r. służył w 5 Pułku Piechoty Legionów, w latach 1930–1933 w Szkole Podchorążych Piechoty, a następnie w 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. Przeszedł do rezerwy w stopniu kapitana (1937). Od 1938 r. do września 1939 r. komendant Powiatowy Policji Państwowej w Działdowie. Odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem Dziesięciolecia Odzyskania Niepodległości i Krzyżem Legionowym. Po agresji sowieckiej na Polskę w 1939 r. dostał się do niewoli i został osadzony w ostaszkowskim obozie NKWD. Zamordowany wiosną 1940 r. w Twerze i pochowany w Miednoje. W 2007 r. awansowany pośmiertnie do stopnia nadkomisarza Policji Państwowej.