12 lutego 1894 r. – urodził się w Wolicy Stanisław Tadeusz Hejnich, major kawalerii WP, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, od 1938 r. kwatermistrz i II zastępca dowódcy 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich, stacjonującego w garnizonie Baranowicze. W trakcie kampanii wrześniowej pełnił funkcję zastępcy dowódcy 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich wchodzącego w skład Nowogródzkiej Brygady Kawalerii dowodzonej przez gen. Władysława Andersa. Jego pułk stacjonował najpierw w okolicach Lidzbarka, a następnie przesunięty został w rejon Sierpca. Wraz z pułkiem przeszedł cały jego szlak bojowy, pełniąc pod koniec funkcję dowódcy po płk. L. Schweizerze. 30 września 1939 r. został wzięty do niewoli przez sowietów w Starej Woli i osadzony w Samborze. Wiosną 1940 r. został przez nich zamordowany. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari (1921), Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Srebrnym oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.