4 lutego 1984 r. – zmarł w Olsztynie urodzony 23 kwietnia 1897 r. w Kieźlinach Paweł Sowa. W 1919 r. w Poznaniu zdobył uprawnienia nauczycielskie. Studiował też filologię na Uniwersytecie Lwowskim. W 1920 r. był wykładowcą na kursach nauczycielskich w Olsztynie. W 1920 r., po odbyciu nauki i studiów, wziął udział w akcji plebiscytowej na Warmii i Mazurach. Działał w Związku Polaków w Niemczech. Był współorganizatorem Związku Towarzystw Młodzieży Polskiej w Prusach Wschodnich (1923). W 1926 r. został oskarżony o współpracę z wywiadem i wyemigrował do Polski, gdzie zorganizował Zrzeszenie Rodaków z Warmii, Mazur i Ziemi Malborskiej. Był jego sekretarzem generalnym w latach 1929–1934. W latach 1929- 1932 redagował pismo „Ziemia Wschodnio-Pruska”. W 1939 r. zamieszkał w Działdowie. W czasie okupacji niemieckiej walczył na terenie powiatu mławskiego w szeregach Armii Krajowej. W 1945 r. został burmistrzem komisarycznym Działdowa oraz dyrektorem działdowskiego gimnazjum, a od kwietnia 1945 r. sprawował funkcję naczelnika Wydziału Oświaty, Kultury i Sztuki przy Pełnomocniku Rządu na Okręg Mazurski. Był współzałożycielem i prezesem Warmińsko-Mazurskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego (1956-1958), działał też w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Społecznym. Najważniejsze publikacje: Warmia i Mazury. Rodzimej poezji, zwyczajom i obyczajom oraz kulturze i historii poświęcone (1927), Prusy Wschodnie–prowincja bankrut (1930), Ratujmy Mazury! Napisał w 11 rocznicę plebiscytu Warmiak (1931), Winczara Rajek (1932), Po obu stronach kordonu (1969), Agent Rabe (1980), Cena polskości (1976). We współpracy z Ryszardem Otello: Tropem spadkobierców Hakaty. Antypolska działalność Bund Deutscher Osten na Warmii i Mazurach w latach 1933-1939 (1978).